گزارش تولیدو؛
زنگ خطر کاهش تولید لوازم خانگی به صدا در آمده است!
به گزارش تولیدو، صنعت لوازم خانگی با مشکلاتی همچون عدم تأمین مالی و تخصیص ارز، تورم، کاهش قدرت خرید مصرف کننده، محدودیت تأمین مواد اولیه و سرمایه در گردش روبرو شده است.
به گزارش تولیدو به نقل از مهر، بازار لوازم خانگی در کشور همچون بازارهایی است که در سالهای اخیر با رشد قابل توجهی هم به لحاظ تولید و هم از نقطه نظر صادرات مواجه بوده به صورتی که تولید لوازم خانگی با رشد ۳ میلیون دستگاه از ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه در سال ۱۴۰۱ به ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه پارسال رسیده است و برای سالجاری هم دستیابی به رشدی همانند سال قبل و رسیدن تولید آن به ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دستگاه هدف گذاری شده است.
در حوزه صادرات هم طی سه سال گذشته میزان صادرات لوازم خانگی از ۳۸۰ میلیون دلار تا ۴۴۰ میلیون دلار متغیر بوده است. اما این تنها یک روی حقیقت است و چندی است با وجود برخورداری این صنعت از این میزان رشد، زنگ خطر برای آن به علت وجود موانعی بر سر راه تولید به صدا درآمده و سبب شده دنیای تجارت آن روی دیگرش را هم به اهالی این صنعت نشان دهد.
یکی از موانع مهم و اساسی تولید لوازم خانگی، کمبود نقدینگی و عدم تأمین ارز موردنیاز در این صنعت است. هم اکنون ارزش بازار لوازم خانگی کشورمان بیشتر از ۶ میلیارد دلار (یک درصد بازار جهانی) است و این بازار سالانه به یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار ارز نیاز دارد. به قول دست اندرکاران شرکتهای تولیدی لوازم خانگی در کشور عدم تخصیص بموقع ارز به این صنعت سبب شده است تا مواد اولیه موردنیاز این بخش در گمرک در انتظار ترخیص باقی مانده و تولید این صنایع با کمبود شدید مواد اولیه مواجه شود. در شرایط کمبود نقدینگی و عدم تأمین ارز، واحدهای تولیدی ناچارند مواد اولیه خویش را از بازار آزاد تهیه کنند که همین مساله باعث افزایش قیمت تمام شده محصول نهایی شده و منجر به کاهش رقابت پذیری محصول در بازارهای داخلی و حوزه صادرات می شود. همینطور عدم تأمین مالی و تخصیص ارز برای واحدهای تولیدی مشکلاتی را هم برای ثبت سفارش جهت واردات ماشین آلات به دنبال داشته است.
مسئله اساسی دیگر که بازار تولید لوازم خانگی در کشور را با چالش جدی مواجه کرده است تورم در قیمت مواد اولیه لوازم خانگی است که میزان آن بیشتر از تورم عمومی در کشور برآورد می شود. در حالیکه تورم عمومی در کشور سالانه بین ۴۰ تا ۵۰ درصد گزارش می شود، تورم در قسمت مواد اولیه تولید لوازم خانگی بین ۳۰۰ تا ۷۰۰ درصد ارزیابی شده است. کارشناسان علل عمده این تورم سرسام آور را ناشی از رشد قیمت ارز و همینطور وجود انحصار در عرضه مواد اولیه و اجبار تولیدکنندگان به تأمین آن از بازار آزاد می دانند.
امید فاضلی نیا، دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی در رابطه با محدودیت تأمین مواد اولیه و تورم آن به مهر اظهار داشت: علاوه بر این که قیمت ارز در سالهای اخیر رشد قابل توجهی داشته، قیمت مواد اولیه مورد نیاز صنعت لوازم خانگی هم در بورس کالا با قیمت های جهانی تعیین می شود که عملاً با نرخ ارز رشد قابل توجهی پیدا کرده است. از سوی دیگر باید در نظر داشت که تولیدکنندگان لوازم خانگی نمی توانند تمام مواد اولیه موردنیاز خویش را از بورس تهیه کنند، چونکه عرضه مواد اولیه بسیار کمتر از تقاضاست. بنابراین تولیدکنندگان مجبور هستند بخشی از مواد اولیه خویش را از بازار آزاد دریافت نمایند که با نرخ های بالایی عرضه می شود.
محصولات پلیمری یکی از مواد اولیه اصلی مورد نیاز تولید لوازم خانگی در کشور بشمار می رود. اما از آنجائیکه انحصار تولید این محصولات در دست دو شرکت است و از آنجائیکه این دو شرکت هم به طور عمده روی صادرات محصولات خود تمرکز کرده و بازارهای داخلی را تا حدودی نادیده گرفته اند هم اکنون عرضه محصولات پلیمری در بورس کالا بشدت کاسته شده و تولیدکنندگان را وادار کرده است تا مواد اولیه موردنیاز را از بازار آزاد تهیه کنند.
اما مبحث فقط به تورم و محدودیت در تأمین مواد و قطعات ختم نمی گردد. کاهش قدرت خرید مصرف کننده نهایی چالش عمده دیگری است که بازار لوازم خانگی را به رکود عمیقی فرو برده است. این رکود که در سالهای اخیر بر بازار حاکم شده و همچنان ادامه دارد هم حاصل عدم کشش بازار و توان پایین خرید توسط مردم است و هم ردپای تورم در آن به چشم می خورد. افزایش نرخ ارز بخصوص دلار در سالهای اخیر سبب شده تولیدکننده هم به شکل محدود و قطره چکانی محصولاتش را روانه بازار کند ضمن این که عرضه قیمت های دستوری و مداخله در بازار از طرف نهادهایی همچون سازمان پشتیبانی از مصرف کنندگان هم بر این آشفتگی دامن زده و اصطلاحاً برای تولیدکننده شرایط قوز بالاقوز بوجود آورده است.
سرمایه در گردش هم اینروزها حلقه مفقوده زنجیره تولید به حساب می آید. تأمین سرمایه در گردش یکی از اساسی ترین نیازهای تولید در کشور است. سرمایه در گردش، دارایی جاری یک کسب و کار است که قابلیت نقدشوندگی را در کوتاه مدت داشته و هزینه ها و نیازهای روزمره یک شرکت را تأمین می کند. با وجود نام گذاری سالهای اخیر بر مبنای حمایت همه‌جانبه از تولید اما به نظر می آید بانکها به زعم خود چندان متعهد به تحقق این شعار نبوده و بنا بر اعلام بانک مرکزی، تسهیلات کافی از جانب این نهادها به بخش های تولیدی تعلق نگرفته است. هر چند به باور خیلی از کارشناسان اقتصادی بانکها وظیفه کنترل نقدینگی و پیشگیری از رشد تورم را بر عهده دارند اما طمع کسب سود بیشتر برای آنها سبب شده تا نه تنها نقدینگی کافی به بخش تولید تزریق نکنند بلکه بیشتر سرمایه شان را متوجه کسب وکارهای غیر مولد، سفته بازی و سوداگری نمایند.
در این راستا بانک مرکزی هم طی اقدامی انتشار گواهی سپرده با نرخ سود ۳۰ درصدی با هدف تأمین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی را به شبکه بانکی کشور ابلاغ نمود که این اقدام هم عملاً امتیازی برای تولیدکننده به شمار نرفته چون که خیلی از آنها اصولاً توان بازپرداخت چنین سودهایی را به شبکه بانکی کشور ندارند.
به همه موارد فوق ناترازی انرژی را هم باید اضافه کرد که اینروزها سایه اش بر سر واحدهای تولیدی بیشتر از هر زمان دیگری سنگینی می کند. در سالهای اخیر تقاضای برق در مقایسه با ظرفیت تولید آن رشد بی سابقه ای را تجربه کرده و بنابراین قطعی های مکرر برق خیلی از صنایع را با چالش تعطیلی های گسترده و ضرر و زیان ناشی از آن مواجه ساخته است. کارشناسان معتقدند کاهش میزان تولید و عرضه محصولات لوازم خانگی در کنار دیگر عوامل همچون مشکلات ناشی از تأمین مواد اولیه و قطعات، ثبت سفارش، تورم و نقدینگی می تواند به افزایش سطح عمومی قیمتها منجر شده و این صنعت را گرفتار در دور باطل افزایش قیمت و رکود ناشی از آن نماید.
در پایان باید خاطرنشان کرد عدم سیاستگذاری اصولی و رشد فزاینده تولیدکنندگان خرد و ضعیف به جای پشتیبانی از برندهای ملی و تقویت زنجیره های ارزش، دیگر صدمه ای است که دامن گیر این صنعت شده است. رشد بی ضابطه و قارچ گونه واحدهای تولیدی خرده پا هیچ کمکی به صنعت تولید لوازم خانگی در کشور نمی کند و با مصرف منابع و مواد اولیه حتی سبب می شوند تولیدکننده های معتبر هم به مرور از مدار تولید بیرون بروند. مشکل دیگر اینست که این برندهای کوچک و خرد معمولا جایی در بازارهای جهانی هم ندارند و توفیقی برای صادرات به دست نمی آورند.
بعد از رفتن نشان های خارجی که هم نوایی با تحریم های ظالمانه غرب بود، حالا باردیگر ایجاد نشان ملی در صنعت لوازم خانگی کشور بر سر زبان مسؤلان وزارت صمت افتاده و هدف از آن توسعه صادرات عنوان می شود. موضوعی که می بایست خیلی پیش تر مورد توجه قرار می گرفت. در این رابطه معاون طرح و برنامه وزارت صنعت، معدن و تجارت می گوید: باید برندهایی را با اجتماع واحدهای کوچک تر ایجاد نماییم تا بحث ادغام و همکاری صنایع کوچک تر با صنایع بزرگ تر شکل بگیرد.
مجموع مسائلی که پیشتر به آن اشاره شد حال ناخوش این روزهای صنعت لوازم خانگی کشور را رقم زده است و انتظار می رود مسؤلان و متولیان پشتیبانی از صنایع لوازم خانگی در کشور بعنوان و در صدر آن وزارت صمت چشم خویش را به روی پیشرفت این صنعت که درحال جان گرفتن بود و پشتیبانی از آن نبندند و با دریافت تمهیدات لازم به منظور کاهش موانع پیش روی این صنعت رو به رشد که یکی از بازارهای پایین دستی صنعت فولاد به حساب می آید مانع از خاموشی چراغ پرفروغ آن در کشور شوند.
منبع: tolido.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب